دوربین DSLR چیست؟

پیشرفت فناوری جدید عکاسی بیش از آنچه می توانید با آن کار کنید وجود دارد. با این حال، از یادگیری استانداردها و اصطلاحات جدید آن عقب نمانید. یکی از آن اصطلاحاتی که احتمالاً با آن مواجه خواهید شد، دوربین دیجیتال تک لنز رفلکس (DSLR)  است که در دهه گذشته بهترین نوع دوربین برای عکاسی ثابت بوده است. در حالی که به احتمال زیاد به پایان سلطنت DSLR نزدیک می‌شویم (یا در حال حاضر در آن قرار داریم)، ​​DSLR  برای سال‌های آینده در عکاسی مرتبط خواهد بود. این مقاله به شما کمک می کند تا متوجه شوید دوربین DSLR چیست و تفاوت آن با دیگر دوربین‌ها چیست. همچنین مقاله قبلی ما “عکاسی از غذا” در وبلاگ دیجیلا مشاهده کنید.

DSLR به چه معناست ؟

“بازتاب تک عدسی دیجیتال” دقیقاً ساده ترین اصطلاح برای فهمیدن آن نیست. با این حال، وقتی هر قسمت را تجزیه می کنید، منطقی تر است.

Digital : یعنی اینکه که دوربین مبتنی بر فیلم نیست و به جای استفاده از فیلم حساس به نور عکاسی، تصاویر به صورت دیجیتالی روی حسگر تصویر گرفته می‌شوند.

Single-Lens  : این اصطلاح واضح است و به این معنی است که فقط یک لنز در دوربین استفاده می شود. از لنز برای گرفتن و پیش نمایش تصویر استفاده می شود. این با دوربین رفلکس دو لنز مخالف است، که اساساً از یک لنز برای گرفتن عکس و یک لنز برای مشاهده صحنه قبل از گرفتن عکس استفاده می کند.

Reflex  : این به این واقعیت اشاره دارد که عکاس می تواند دقیقاً با استفاده از دوربین DSLR ببیند که چه صحنه ای ثبت می شود. آینه در یک DSLR نور را به سمت منظره یاب نوری هدایت می کند. انواع دیگر دوربین‌ها گاهی اوقات مکانیسم‌های متفاوتی دارند و همیشه دقیقا صحنه‌ای که مشاهده می‌کنید را ثبت نمیکند.

دوربین های DSLR با استفاده از یک آینه با زاویه 45 درجه کار می کنند که نور را به سمت منظره یاب نوری هدایت می کند تا عکاس بتواند آن را ببیند. نور از طریق یک مسیر دیجیتال هدایت نمی شود، به همین دلیل است که می توانید یک صحنه را از طریق منظره یاب دوربین DSLR هنگامی که خاموش است، مشاهده کنید. هنگامی که دکمه شاتر فشار داده می شود، آینه بلند می شود تا سنسور دوربین برای نوردهی نمایان شود. این امر مسیر نور را از بالا رفتن به منظره یاب به رفتن مستقیم به حسگر تغییر می دهد، به همین دلیل است که هنگام عکس گرفتن، منظره یاب خاموش می شود. این همچنین صدای شاتر رضایت‌بخش و گاهی ناخوشایند را ایجاد می‌کند که معمولاً با دوربین‌های DSLR مرتبط است.

شروع DSLR

در حالی که اولین دوربین‌های DSLR تجاری در دهه‌های 1980 و 1990 در دسترس قرار گرفتند، دوربین‌های فیلم حداقل برای یک دهه به دلیل عوامل مختلفی مانند قیمت و سرعت، بر حوزه حرفه‌ای تسلط داشتند. انتقال مشابهی بین دوربین‌های DSLR و دوربین‌های بدون آینه در سال‌های اخیر اتفاق افتاده است، و بسیاری استدلال می‌کنند که به نقطه‌ای رسیده‌ایم که دوربین‌های بدون آینه به طور کلی مطلوب‌تر از دوربین‌های DSLR هستند. با این حال، هنوز استدلال هایی برای دوربین های DSLR وجود دارد که در این مقاله به آنها پرداخته خواهد شد.

طراحی بدنه دوربین‌های DSLR

دوربین های DSLR در دو سبک بدنه اصلی عرضه می شوند. متداول ترین سبک بر اساس دوربین SLR سنتی است – این شکل اولیه ای است که اکثر مردم هنگام فکر کردن به یک دوربین با لنز قابل تعویض به آن فکر می کنند. با این حال، دوربین‌های DSLR پرچم‌دار که برای حرفه‌ای‌ها طراحی شده‌اند، معمولاً دارای طراحی مربع‌شکل بزرگ‌تری هستند که یک دسته باتری در دوربین تعبیه شده است.

این دستگیره اضافی به عکاسان این امکان را می دهد که به راحتی دوربین را چه در حالت عمودی و چه در جهت افقی عکاسی می کنند، در دست بگیرند. همچنین برای دوربین‌های DSLR رده پایین، اتصالات دسته باتری اختیاری وجود دارد که می‌توانند همان فرم، ارگونومی و عمر باتری را افزایش دهند.

اندازه سنسور دوربین  DSLR

در حالی که طی سال‌ها طیف وسیعی از اندازه‌های سنسور در دوربین‌های DSLR استفاده شده است، دو فرمت رایج سنسور تصویر فول فریم و APS-C بوده‌اند. دوربین‌های DSLR بالاتر (و گران‌تر) معمولاً دارای سنسورهای فول فریم هستند که دقیقاً به اندازه یک قاب فیلم 35 میلی‌متری هستند. دوربین‌های DSLR APS-C (سیستم عکس پیشرفته نوع C)، که به بدنه‌های دوربین سنسور برش نیز معروف هستند، دارای سنسور تصویر کوچک‌تری هستند. معمولاً 1.4 تا 1.6 برابر کوچک‌تر از فول فریم است و بر اساس فریم‌های عمودی ضبط‌شده روی فیلم 35 میلی‌متری توسط Super است.

فرمت‌های حسگر غیر از فول فریم، فاکتورهای برش متفاوتی دارند که به عکاسان مرجعی برای فاصله کانونی معادل لنزها نسبت به 35 میلی‌متر فول فریم ارائه می‌دهند. همان فاصله کانونی زمانی که روی سنسور کوچکتر استفاده شود، میدان دید باریکتری خواهد داشت.

برندها و مدل‌های معروف دوربین‌های DSLR

کانن و نیکون عموماً به عنوان رهبران بازار DSLR در نظر گرفته می شوند و اکوسیستم لنزهای Canon EF و Nikon F مربوط به آنها دارای هزاران لنز است که در طول سال ها توسعه یافته اند که همچنان با جدیدترین دوربین ها سازگار هستند. دوربین های پرچمدار Canon EOS-1D X Mark III و Nikon D6 به دلیل سرعت و فوکوس خودکار دقیق مورد استفاده بسیاری از عکاسان حرفه ای ورزشی و عروسی قرار می گیرند. دوربین‌های دیگری مانند Canon 5D Mark IV و Nikon D850 دارای سنسورهای با وضوح بالاتر، اما سیستم‌های فوکوس خودکار و رانندگی کندتر هستند.

سری دوربین‌های DSLR Canon Rebel برای عکاسان مبتدی طراحی شده‌اند و از ارزان‌ترین، کوچک‌ترین و سبک‌ترین دوربین‌های DSLR موجود در بازار هستند. در نهایت، برند دوربینی که استفاده می کنید به شما بستگی دارد و تئوری های مختلفی در مورد اینکه چقدر باید در مورد آن نگران باشید وجود دارد. شرکت های دیگری که هنوز دوربین های DSLR تولید می کنند عبارتند از پنتاکس، لایکا و سیگما و..

DSLR در مقابل Point-and-Shot

دوربین های DSLR معمولاً به عنوان دوربین های “حرفه ای” در نظر گرفته می شوند، حتی اگر تعداد زیادی از آنها برای عکاسان آماتور طراحی شوند. آنها هنوز هم گرانتر از اکثر دوربین های نقطه و عکاسی (همچنین به عنوان دوربین های کامپکت شناخته می شوند)، عمدتا به دلیل افزایش کیفیت و قابلیت های آنها هستند. توانایی تعویض لنز هزینه بالقوه دیگری را اضافه می کند زیرا اکثر عکاسانی که از DSLR استفاده می کنند بیش از یک لنز می خواهند.

در اینجا چند تفاوت کلیدی بین دوربین های نقطه و عکاسی و دوربین های DSLR وجود دارد.

• کیفیت تصویر: دوربین‌های DSLR معمولاً سنسورهای بزرگ‌تری دارند که تصویر با کیفیت‌تری تولید می‌کنند. این سنسور در شرایط کم نور نیز عملکرد بهتری خواهد داشت.
• فوکوس خودکار: اگرچه به دوربین بستگی دارد، دوربین‌های DSLR معمولاً فوکوس خودکار سریع‌تر و دقیق‌تری نسبت به دوربین‌های نقطه‌ای دارند.
• لنزهای قابل تعویض: یک لنزی که تمام فواصل کانونی مطلوب را پوشش دهد دشوار است، بنابراین دوربین‌های نقطه‌ای و عکاسی معمولاً در میدان دید خود محدود هستند. علاوه بر این، زوم دیجیتال تصاویر را بزرگ کرده و کیفیت را به خطر می اندازد. دوربین‌های DSLR را به‌عنوان تجهیزاتی مجزا از لنزهایشان در نظر بگیرید، و هر فاصله کانونی می‌تواند اندازه و کیفیت تصویر یکسانی تولید کند.
• قابل تنظیم: دوربین‌های DSLR معمولا تنظیمات و گزینه‌های بیشتری نسبت به دوربین‌های point-and-shoot دارند. در حالی که هر دوربین متفاوت است، دوربین های DSLR معمولا تنظیمات و کنترل های بیشتری را ارائه می دهند.
• اندازه: به دلیل اندازه کوچک و لنزهای جمع شونده، دوربین‌های نقطه و عکاسی معمولا کوچک‌تر و قابل حمل‌تر از دوربین‌های DSLR هستند. آنها معمولا سبک تر نیز هستند.
• راحتی : راحتی کلی عدم نگرانی در مورد تنظیمات دوربین عاملی است که بسیاری هنگام انتخاب یک دوربین عکاسی به آن توجه می‌کنند.

دوربین‌های DSLR در مقابل دوربین‌های بدون آینه

اگر دوربینی وجود داشته باشد که کیفیتی شبیه به DSLR (یا بهتر از آن) بدون تمام حجم داشته باشد، چه؟ دوربین بدون آینه، رقیب DSLR  برای عنوان دوربین‌های استاندارد این صنعت است. دوربین‌های بدون آینه درست مانند نامشان عمل می‌کنند، برای بازتاب نور به منظره یاب نوری نیازی به آینه نیست. در عوض، یک منظره یاب الکترونیکی (EVF) برای نمایش تصویر دیجیتالی استفاده می شود. اکثر دوربین‌های بدون آینه امکان اتصال و تغییر یک لنز را دارند و اندازه‌های حسگر بدون آینه با دوربین‌های DSLR (یا گاهی بزرگ‌تر از) قابل مقایسه هستند. هر دو نوع دوربین جنبه های مثبت و منفی دارند و درک تفاوت های کلیدی آن بسیار مهم است.

مزایای DSLR در مقابل بدون آینه

• عمر باتری: دوربین‌های DSLR معمولاً در اینجا حرف اول را می‌زنند، عمدتاً به این دلیل که برای حرکت دادن آینه در دوربین‌های DSLR نسبت به نمایش تصویر دیجیتالی در دوربین‌های بدون آینه انرژی کمتری مصرف می‌شود. دوربین‌های بدون آینه نیز سعی می‌کنند کوچک‌تر از دوربین‌های DSLR باشند، به این معنی که اغلب از باتری‌هایی با ظرفیت کمتر استفاده می‌شود.
• هزینه و انتخاب: تقاضا برای دوربین‌های DSLR سطح پایه شرکت‌ها را به تولید مدل‌های DSLR ارزان‌تر با ویژگی‌های کمتر نسبت به مدل‌های حرفه‌ای سوق داد. در حالی که دوربین‌های بدون آینه سطح پایه وجود دارند و با گذشت زمان بهتر می‌شوند، دوربین‌های DSLR هنوز انتخاب گسترده‌تری دارند.
• لنزها فناوری لنزهای DSLR بیش از یک دهه است که توسعه یافته است. بسیاری از شرکت‌های تولیدکنندگان لنز در حال تلاش برای تولید لنزهای سازگار با آینه بیشتر هستند.
• منابع صنعتی عمومی از آنجایی که دوربین‌های DSLR سال‌هاست که در صنعت عکاسی وجود داشته‌اند و در صنعت عکاسی پیشرو بوده‌اند، تعداد زیادی منبع مرتبط با DSLR در دسترس هستند. از کارشناسان تعمیرات گرفته تا راهنماهایی در مورد نحوه تعمیر دوربین های DSLR، دنیای DSLR هنوز منابع بیشتری نسبت به دنیای بدون آینه دارد. با این حال، دنیای دوربین‌های بدون آینه به طور مداوم در حال گسترش است.

معایب DSLR در مقابل بدون آینه

• اندازه: دوربین های بدون آینه نیازی به یک آینه کامل و مکانیسم حرکت آینه ندارند. این بدان معناست که دوربین‌های بدون آینه معمولاً کوچک‌تر از دوربین‌های DSLR هستند، اگرچه اندازه لنز و اندازه‌های مدل متفاوت است.
• سرعت: برای گرفتن تصویر در دوربین بدون آینه، حرکات فیزیکی کمتری لازم است، زیرا لازم نیست آینه با فشار دادن دکمه شاتر بالا و پایین شود. دوربین‌های بدون آینه معمولاً نرخ فریم‌های سریع‌تری نسبت به دوربین‌های DSLR دارند، با دوربین‌های حرفه‌ای بدون آینه معمولاً ۲۰ تا ۳۰ فریم در ثانیه با وضوح کامل عکس‌برداری می‌کنند.
• فوکوس خودکار: سیستم فوکوس خودکار در یک دوربین بدون آینه می تواند روی خود سنسور وجود داشته باشد زیرا هیچ آینه ای مانع سنسور نمی شود. این بدان معناست که سیستم‌های فوکوس خودکار معمولاً سریع‌تر هستند و می‌توانند دقیق‌تر از سیستم‌های فوکوس خودکار DSLR باشند. همچنین تعداد بیشتری از نقاط فوکوس خودکار در سیستم‌های بدون آینه وجود دارد، زیرا تمرکز بر روی خود سنسور اتفاق می‌افتد.
• صدا: که دکمه شاتر فشار داده می شود، دوربین های بدون آینه نیازی به حرکت آینه ندارند، بنابراین صدایی ( بسیار آرام) دارد.

نتیجه

چه تازه وارد عکاسی شده باشید و چه مدتی در این صنعت بوده اید، مهم است که ابزارهای این تجارت را بشناسید. دوربین‌های DSLR  حداقل در دهه گذشته دوربین‌های پیشرو در صنعت عکاسی ثابت بوده‌اند و ممکن است در آینده نیز مرتبط باشند. به انواع دیگر دوربین‌ها توجه داشته باشید، زیرا DSLR احتمالاً برای مدت طولانی پیشرو نخواهد بود (یا شاید در حال حاضر هم نباشد)، اما دوربین‌های DSLR همچنان گزینه‌های عالی برای عکاسان حرفه‌ای و آماتور خواهند بود.