عکاسی از غذا (عکس از طبیعت بی جان!)

عکاسی از غذا یک ژانر عکاسی طبیعت بی جان است که برای ایجاد عکس های طبیعت بی جان جذاب از غذا استفاده می شود. این یک تخصص عکاسی تجاری است که از محصولات آن در تبلیغات، مجلات، بسته بندی، منوها یا کتاب های آشپزی استفاده می شود. عکاسی حرفه ای غذا یک تلاش مشترک است که معمولاً شامل یک مدیر هنری ، یک عکاس ، یک استایلیست غذا، یک استایلیست و دستیاران آنها می شود. در تبلیغات، عکاسی از غذا اغلب – و گاهی اوقات بحث برانگیز – برای اغراق در جذابیت یا اندازه غذای تبلیغ شده، به ویژه فست فود ، استفاده می شود. عکاسی از غذا و همچنین مقاله قبلی ما “23 تکنیک فیلمبرداری سینمایی” مجله دیجیلا مشاهده کنید.

تاریخچه عکاسی از غذا

اولین عکس شناخته شده ای که غذا را به عنوان سوژه نشان می داد، یک داگرئوتیپ سال 1845 توسط ویلیام هنری فاکس تالبوت بود که هلو و آناناس را نشان می داد.  برای مدت‌های طولانی، عکس‌های غذا به شیوه‌ای شبیه به روشی که مردم با غذای خود مواجه می‌شدند گرفته می‌شد و ترکیب می‌شد: روی میز گذاشته می‌شد و از منظر بالای سر گرفته می‌شد، یعنی از دیدگاه خوار بر این اساس استایلیست ها غذا را طوری چیدند که از بالا خوب به نظر برسد، با وسایلی که روی بشقاب چیده شده و به وضوح از یکدیگر جدا شده اند.

بعدها، نورپردازی حرفه‌ای، زوایای کم‌عمق‌تر و وسایل بیشتر مد شد، با مواردی که منجر به اصطلاح « ولع غذایی » شد. اخیراً، روند غالب در عکاسی تجاری غذاهای غربی، ارائه غذا تا حد امکان ساده، تمیز و طبیعی و با وسایل کم است، اغلب با استفاده از افکت هایی مانند فوکوس انتخابی ، بشقاب های کج شده، و نمای نزدیک شدید. این روندها در آشپزی حرفه ای را تکمیل می کند تا غذا از نظر بصری جالب تر شود. به عنوان مثال، ارتفاع ظروف تمایل به افزایش دارد و عناصر آنها اغلب لایه لایه هستند، که به خوبی برای عکس های با زاویه باریک مناسب است.

آرایشگر غذا

نقش غذاساز این است که غذا را در عکس تمام شده جذاب جلوه دهد. زمان و تلاشی که یک آرایشگر برای چیدمان دقیق و هنرمندانه غذا صرف می‌کند به دلیل تفاوت‌هایی است که بین نحوه ارائه غذا توسط آرایشگر و روشی که یک آشپز یا سرآشپز خانگی ممکن است وجود داشته باشد. دانش بصری نیز لازم است، همانطور که دانش چگونگی ترجمه درک طعم، عطر و جذابیتی که فرد از یک ظرف واقعی به یک عکس دو بعدی می‌گیرد، لازم است.

طراحان غذا آموزش آشپزی دارند. برخی از آنها سرآشپزهای حرفه ای هستند یا سابقه ای در اقتصاد خانگی دارند. علاوه بر دانش تغذیه و تکنیک‌های آشپزی، طراحان غذا باید خریداران مدبر نیز باشند. به عنوان متخصصان خلاق، عکس تمام شده را تصور می کنند و غذا را بر اساس آن سبک می کنند.

شروع عکاسی از غذا

فرآیند عکاسی از غذا با خرید غذا و مواد اولیه شروع می شود. فقط کامل ترین مواد غذایی از نظر بصری قابل قبول هستند و معمولاً چندین مورد پشتیبان یا آزمایشی مورد نیاز است. در نتیجه، خرید غذا و مواد تشکیل دهنده یک فرآیند بسیار زمان بر است.  بهترین ظاهر اقلام خریداری شده به عنوان “قهرمان” انتخاب و علامت گذاری می شود، یعنی موردی که در عکس نشان داده می شود. در طول راه اندازی و برای عکسبرداری های آزمایشی، با یک پایه مقوایی نشان داده می شود.

عکاسی واقعی می تواند در یک استودیو تحت شرایط نوری کنترل شده یا زیر نور طبیعی انجام شود. نور، پس‌زمینه و محیط با دقت آماده شده‌اند تا غذا را به بهترین شکل ممکن و بدون حواس‌پرتی از آن ارائه کند. رنگ و بافت پس زمینه طوری انتخاب می شود که مکمل غذا باشد و به نورپردازی آن کمک کند. غذای سبک معمولاً به عنوان غیرقابل خوردن علامت گذاری می شود و پس از عکسبرداری دور انداخته می شود، زیرا ممکن است به گونه ای مورد استفاده قرار گرفته یا رفتار شود که برای مصرف آن را ناامن کند.

عکاسی از نوشیدنی های سرد

مجموعه ای از تکه های یخ مصنوعی که به جای تکه های یخ واقعی در شرایطی که ذوب می شوند استفاده می شود… برای ایجاد این اثر یک لایه نازک که از قطرات تشکیل شده در بیرون لیوان های حاوی مایع سرد، با کاغذ یا نوار پوششی که از نواحی غیر یخ زده محافظت می کند. قطرات شبنم با اسپری کردن روی لیوان می شود ایجاد کرد .

تکه های یخ مورد استفاده در عکس ها از اکریلیک ساخته شده اند ، بنابراین در طول فیلمبرداری حرکت نمی کنند یا ذوب نمی شوند، که ممکن است در زیر نور گرم استودیو انجام شود. قبل از در دسترس بودن گسترده مکعب‌های اکریلیک که در دهه‌های 1970 و 1980 شروع شد، مکعب‌های یخ شیشه‌ای نیز همین هدف را داشتند. حباب های تازه روی سطح نوشیدنی ها با استفاده از مخلوطی از نوشیدنی و مواد شوینده روی سطح با قطره چکان ایجاد می شود. می‌توان از چسب سفید به جای شیر ، و مخلوطی از قهوه و آب دم کرده به جای چای استفاده کرد.

عکاسی از سالاد

سالادها در عکاسی غذا با هدف ایجاد بافت ها، شکل ها و رنگ های جذاب ساخته می شوند. برای کمک به ترکیب، سالاد در یک کاسه در اطراف یک کاسه کوچکتر قرار می گیرد که در کاسه بزرگتر معکوس شده است. سبزی‌های سالاد با مه‌پاشی با آب سرد قبل از ترکیب، تازه و ترد نگه داشته می‌شوند. سس سالاد معمولاً استفاده نمی‌شود، زیرا سالاد را لیز و سخت می‌کند، اما ظاهر سس ممکن است با پاشیدن گیاهان و ادویه‌ها روی سالاد مرطوب یا مخلوط کردن آنها در روغن و استفاده از آن با قلم مو ایجاد شود.

به دلیل زمان کوتاهی که قطعات میوه که بلافاصله قبل از عکاسی نهایی بریده می شوند، ظاهر خود را حفظ می کنند، برای عکاسی از سالاد میوه بسیار چالش برانگیز هستند. از آنجایی که فقط لایه بیرونی سالاد مورد توجه است، قسمت داخلی مخفی کاسه سالاد ممکن است با پوره سیب زمینی یا مخلوط دیگری پر شود.

عکاسی از همبرگر و ساندویچ

( عکاسی از غذا ) نان‌ها و رویه‌های این چیزبرگر از نظر شکل و موقعیت ناهموار به نظر می‌رسند و باعث می‌شوند آن‌طور که می‌توانست جذاب به نظر نرسد. عکاسی از همبرگر چالش برانگیز است زیرا نان ها به راحتی فرو می روند و یک برگر مونتاژ شده به سرعت جذابیت بصری خود را از دست می دهد. هنگام مونتاژ همبرگر، مواد با خلال دندان در جای خود نگه داشته می شوند و قسمت داخلی گوشتی برش های گوجه فرنگی برداشته می شود تا از تغییر رنگ آب در مواد جلوگیری شود. نان‌های گوشتی به صورت سطحی پخته می‌شوند، لبه‌ها با مشعل قهوه‌ای می‌شوند و گوشت با رنگ‌آمیزی جذاب‌تر به نظر می‌رسد.

لبه‌های برش‌های پنیر ذوب شده را می‌توان با پاک‌کننده‌های خانگی برس زد تا تازه ذوب‌شده طولانی‌تر به نظر برسد. چاشنی هایی مانند سس مایونز با یک بطری اپلیکاتور روی لبه ها اعمال می شود. معمولاً از بخار برای نشان دادن داغ بودن همبرگر استفاده می شود. ساندویچ ها با استفاده از تکنیک های مشابه مونتاژ می شوند. برای جلوگیری از خشک شدن نان از دستمال کاغذی مرطوب استفاده می شود. اگر قرار است یک نیم ساندویچ به تصویر کشیده شود، نان و اجزای آن به صورت جداگانه با قیچی بریده شده و در جای خود جمع می شوند.